Άλλα 25 δις ευρώ κερατιάτικα δίνονται στις τράπεζες

Άλλα 25 δις ευρώ κερατιάτικα δίνονται στις τράπεζες

«Είναι ευκολότερο να ληστέψεις ιδρύοντας μια τράπεζα

παρά απειλώντας έναν ταμία.»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

Γράφει ο Χατζηπετρής

Νέα δέσμη μέτρων για την ενίσχυση των αναξιοπαθούντων τραπεζιτών ανακοίνωσε ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου. Τα νέα κερατιάτικα δίνονται ως  επέκταση των εγγυήσεων προς τις τράπεζες κατά 25 δισεκατομμύρια ευρώ. Αποτελεί προυπόθεση για την εκταμίευση της επόμενης δόσης του δανείου από την τρόικα, δήλωσε  σχεδόν λυπημένος ο  υπουργός των Οικονομικών. Προσέξτε το ποσό: δίνουν 25 δισεκατομύρια ενίσχυση και πουλάνε για 700 εκατομμύρια τις δημόσιες τράπεζες… Ακολούθησαν τα γνωστά  θλιμμένα προσκοπάκια, ξιφούλκησαν  αναλυτές και  Φαρισαίοι, που όλα τα συζητάνε, εκτός από το ενδεχόμενο να μην πωληθεί οτιδήποτε σε ιδιώτες. Αφορίζουν το  μπαμπούλα του κρατισμού, κι εδώ τους έκατσε βολικότατα το θορυβώδες Κ.Κ.Ε με τις εκτός τόπου και χρόνου απόψεις και πρακτικές του, και παράλληλα προσπαθούν να εμφανίσουν ως νέο δρόμο για τη χώρα τις παμπάλαιες και αποτυχημένες συνταγές των ιδιωτικοποιήσεων.

Γ. Παπανδρέου: «Δε θα διστάσουμε να προβούμε σε κρατικοποιήσεις»

Σκίτσο του Στάθη από την Ελευθεροτυπία

Στις αστικές δημοκρατίες δυτικού τύπου συναντούμε αυτό που ονομάστηκε «συμβολαιακή θέσμιση» της πολιτικής. Κάθε κόμμα δηλαδή συνάπτει ένα είδος προεκλογικό συμβόλαιο με το λαό, τους δυνάμει ψηφοφόρους του για να είμαστε ακριβέστεροι, σύμφωνα με το οποίο δεσμεύεται πολιτικά και ηθικά ότι, εφόσον βρεθεί σε θέση κυβερνητικής ευθύνης και εξουσίας, θα εφαρμόσει τη μια ή την άλλη πολιτική. Το εν λόγω συμβόλαιο αφορά σε κάποιο βαθμό και πολλά μικρότερα κόμματα, αριστερά ή δεξιά,  καθώς σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες σχηματίζονται κυβερνήσεις συνεργασίας αρκετά συχνά. Αυτά στις σοβαρές χώρες, στην Ελλάδα ουδεμία δέσμευση προεκλογική  ισχύει και παραδόξως(;) καμιά παραβίαση του πολιτικού προγράμματος δεν τιμωρείται, έστω εκλογικά, από τους ψηφοφόρους. Συχνά δε απουσιάζει αυτό καθαυτό το πολιτικό πρόγραμμα ή κατατίθενται γενικότητες λίγες μέρες πριν τις εκλογές.  Η διαχρονική αυτή ασυνέπεια  των κομμάτων εξουσίας δεν ερμηνεύεται  βεβαίως με ηθικολογίες του τύπου» όλοι είναι κλέφτες», «ψεύτες»  και τα παίρνουν. Οι ψηφοφόροι, αν δεχτούμε ότι κάθε νοήμων  άνθρωπος θα εξεγείρονταν αν του έλεγαν συνεχώς ψέματα, θα πρέπει να έχουν κάποιους λόγους σοβαρούς ώστε να συνεχίζουν μαζικά να ψηφίζουν «ψεύτες, κλέφτες και λωποδύτες».

Σκεπτόμενοι λογικώς

Για το πελατειακό σύστημα και το ρουσφέτι έγραψα παλιότερα εδώ, Θα αφήσω προς το παρόν το ερώτημα σε εκκρεμότητα με μια παρατήρηση:

Ο λογικώς σκεπτόμενος ψηφοφόρος  ψηφίζει γενικά αυτόν που τον διορίζει, του δίνει απόσπαση, του αυξάνει το  μισθό, ενώ δεν αυξάνει το φόρτο εργασίας του, βολεύει τα παιδιά του και υπόσχεται μια θέση στα εγγόνια του, νομιμοποιεί το αυθαίρετο του, του βρίσκει κρεββάτι στο νοσοκομείο, μεταθέτει βυσματικά στο στρατό το γιο του και το γιο του γείτονα, στήνει το διαγωνισμό για τις προμήθειες στα νοσοκομεία,  «δεν προσέχει» τις υπερτιμημένες  εργολαβίες, και το γαϊτανάκι τελειωμό δεν έχει. Πολλοί καλόπιστοι φίλοι ακόμα βλέπουν προλετάριους με τραγιάσκες εκεί που δεν υπάρχουν παρά βολεμένοι αργόμισθοι, δεμένοι  με χίλια νήματα  στο κομματικό σύστημα.

Θα περιοριστώ στο παράδειγμα των τραπεζών, δήλωνε λοιπόν ο κ. Παπανδρέου στους λωτοφάγους ιθαγενείς το Μάρτιο του 2009 σε συνέντευξή του στην Καθημερινή:

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Στις τελευταίες ομιλίες σας αφήνετε να εννοηθεί πως είναι πιθανόν να αυξήσετε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την κρατική συμμετοχή στο τραπεζικό σύστημα. Το ερώτημα είναι ευθύ: είναι στις σκέψεις σας να επανέλθει υπό κρατικό έλεγχο η Εθνική Τράπεζα;

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Απαντώ ευθέως. Θα θέσουμε τέλος στο καθεστώς ασυδοσίας που επικρατεί σήμερα στο τραπεζικό σύστημα της χώρας. Σε περίοδο υψηλής ανάπτυξης, οι τράπεζες ενθυλάκωσαν πρωτοφανή κέρδη. Σήμερα ζητάνε τη στήριξη του κράτους, δηλαδή των φορολογουμένων. Αυτό δεν θα γίνει χωρίς ανταλλάγματα, όπως συμβαίνει τώρα, με τη Ν.Δ. Δηλαδή κατάλληλες εγγυήσεις και μέτρα ώστε να διοχετεύσουν στην πραγματική οικονομία τη στήριξη ρευστότητας, να συμβάλουν στη δανειοδότηση μικρομεσαίων επιχειρήσεων και να πάψουν να μεταφέρουν μόνο μερικώς και με καθυστέρηση στους Έλληνες δανειολήπτες τις μειώσεις επιτοκίων που αποφασίζει η ΕΚΤ. Θέλω να είμαι σαφής: εφόσον χρειαστεί, και εφόσον η απαραίτητη κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών δεν εξασφαλίζεται από τους μετόχους τους, δεν θα διστάσουμε να προβούμε σε κρατικοποιήσεις. Πέραν αυτού, θα διασφαλίσουμε ότι λειτουργεί στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα ένας «δημόσιος πυλώνας», ο οποίος θα δώσει κατεύθυνση σε όλο το τραπεζικό σύστημα και έτσι θα στηρίξει την οικονομία και το κοινωνικό σύνολο. Με τη σημερινή κεφαλαιοποίηση των τραπεζών δεν θα είναι δύσκολο κάτι τέτοιο.

Πηγή: ιστοσελίδα του Πασόκ

Σκίτσο του Στάθη από την Ελευθεροτυπία

Η ξεφτίλα είναι εδώ

Τα σχόλια είναι περιττά, σήμερα  κοτζάμ σοσιαλιστική κυβέρνηση, με άκρες στη …Σοσιαλιστική Διεθνή, δηλώνει χωρίς να ντρέπεται ότι «το σκέφτεται» να ξεπουλήσει για 700 εκατομμύρια ολόκληρη την Αγροτική τράπεζα και τις επιχειρήσεις που ελέγχει, το κερδοφόρο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και τα Ελληνικά Ταχυδρομεία. Το Ταμιευτήριο, παρεμπιπτόντως, είχε δανείσει στον υποψήφιο αγοραστή του 350 εκατομμύρια ευρώ, ενώ η ίδια τράπεζα είχε λάβει ως ενίσχυση 2 δισεκατομμύρια ευρώ, εν μέσω της οικονομικής κρίσης. Αν υπολογίσουμε και την οικονομία κλίμακας που προσδοκούν οι αγοραστές από τη συνένωση (300 εκατ. ετησίως), οι εργαζόμενοι στο Ταμιευτήριο που μιλάνε για τον «Κορυδαλλό» μάλλον δεν υπερβάλουν καθόλου.

Αναλυτικά για το θέμα μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ

Μπανανία

Κανείς βεβαίως δε μπαίνει στον κόπο να μας εξηγήσει πειστικά, εκτός από το σκανδαλωδώς μικρό τίμημα, για ποιο λόγο η κυρίαρχη παρουσία δύο  ή τριών ιδιωτικών τραπεζικών ομίλων, ελληνικών ή ξένων,  θα είναι χρήσιμη για την κοινωνία, τους εργαζόμενους και τους καταθέτες, ακόμα και την αγορά. Ολιγοπώλιο επιχειρούν να στήσουν, με τους χειρότερους όρους, και παρά τις ρητές δεσμεύσεις του κ. Πρωθυπουργού για «κρατικοποιήσεις» τραπεζών και τις δηλώσεις για τα κέρδη που «ενθυλάκωσαν» οι τραπεζίτες. Είτε τον Άνταμ Σμιθ επικαλεστεί κάποιος, ο οποίος μιλάει για ανταγωνισμό, όχι για ολιγοπώλια,  είτε καταφύγει στη σκέψη του Κέινς, αυτός  αναφέρεται στις καταναλωτικές δυνατότητες των εργαζομένων, το συμπέρασμα είναι το ίδιο: η κυβέρνηση δεν θα πετύχει κανενός είδους ανάπτυξη χωρίς ισχυρό δημόσιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, θα μετατρέψει απλώς τη χώρα σε βαλκανική μπανανία και τους κατοίκους της σε γκαρσόνια, και αυτό στην καλύτερη των περιπτώσεων. Μόνο που αυτή τη φορά ο δρόμος δε θα είναι στρωμένος με πράσινα σοσιαλιστικά ρόδα, το Πασόκ θα πληρώσει ποικιλοτρόπως τη ρήξη με τα υπαλληλικά και μικροαστικά στρώματα  που εξέθρεψε το ίδιο τις προηγούμενες δεκαετίες.

Σύμφωνα με μια ρήση που αποδόθηκε στον Αντρέα Παπανδρέου: «κανείς δεν είναι πιο αχάριστος από τον ευεργετηθέντα», ακόμα κι αν η «ευεργεσία» έγινε με δανεικά και στις πλάτες της κοινωνίας…